Review [Bicentennial Man : บุรุษสองศตวรรษ] (1999)

 

Review :  Bicentennial Man : บุรุษสองศตวรรษ (1999)

ชื่อเรื่อง : Bicentennial Man : บุรุษสองศตวรรษ
กำกับโดย : Chris Joseph Columbus (คริส โคลัมบัส)
ดัดแปลงจาก : นวนิยายวิทยาศาสตร์ The Bicentennial Man ของ Isaac Asimov (ดร.ไอแซค อสิมอฟ)
นักแสดงนำ : Robin McLaurim Williams (โรบิน วิลเลียมส์) , Sam Neill (แซม นีล)
หมวดหมู่ : วิทยาศาสตร์ / ดราม่า / ครอบครัว
ความยาว : 132 นาที
วันที่เข้าฉาย : 13 ธันวาคม ค.ศ. 1999

เรื่องย่อ : 

    ในศตวรรษแรกของสหัสวรรษใหม่ ความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีนั้นไล่ตามทันอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด ของมนุษย์ ริชาร์ด มาร์ติน (แซม นีลล์) ได้ซื้อของขวัญสุดพิเศษหนึ่งชิ้น เป็นหุ่นยนต์รุ่นใหม่ NDR-114 ของขวัญชิ้นนี้ถูกตั้งชื่อว่า แอนดรูว์ (โรบิน วิลเลียมส์) โดยลูกคนเล็กของครอบครัว

    แอนดรูว์นั้นดูเหมือนจะเป็นหุ่นยนต์ทั่วๆ ไป ก่อนที่เขาจะมานั้นบ้านตระกูลมาร์ตินนั้นมีสมาชิกทั้งสิ้นสี่คน ได้แก่ ริชาร์ด มาร์ติน ,ภรรยาของเขาที่เรียกง่าย ๆ ว่า คุณผู้หญิง (Ma'am) และลูกของพวกเขาอีกสองคน เกรซ และ อแมนดา ซึ่งเขาจะเรียกว่า คุณหนู (Miss) และคุณหนูน้อย (Little Miss) ไปตลอดกาล

รีวิว :

    หนัง Bicentennial Man จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวๆ หนึ่งซึ่งเวลานั้นจะล่วงเลยไปถึงสองศตวรรษ โดย แอนดรูว์ หุ่นยนต์ของขวัญสุดแสนจะพิเศษตลอดการ ซึ่งแอนดรูว์มีความต้องการที่ต้องการเรียนรู้ทุกอย่างเท่าที่เขาจะทำได้ เกี่ยวกับความซับซ้อนทางอารมณ์ ความสับสนอลหม่านของมนุษย์, ชีวิต และความรัก ในความพยายามของเขา แอนดรูว์ หุ่นรุ่นยอดนิยม ได้กลายเป็นผู้สอนมากพอๆ กับที่เป็นผู้เรียนรู้ เขาแสดงให้โลกได้เห็นว่า ต้องเปิดตาและเปิดใจอย่างไร เพื่อเปิดรับบุคคลอื่นๆ ที่ร้องขอการยอมรับนั้น ด้วยความเมตตา

    หนังเดินเรื่องด้วยความอบอุ่นและความรัก เป็นเนื้อเรื่องที่ดีมากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนสิ่งเล็กๆ ที่เป็นส่วนประกอบของครอบครัวๆ หนึ่ง มีการเติบโต การเรียนรู้ การยอมรับ มีความสุข ความรัก ปัญหา ทุกอย่างเกิดขึ้นให้ต้องเผชิญ จนกระทั่งวันหนึ่งการเดินทางเพื่อเปิดใจได้เริ่มต้นขึ้น จากหุ่นยนต์ธรรมดาสู่ผู้มุ่งหน้าหาความเป็นหุ่นตัวพิเศษสุด

    จนกระทั่งถึงช่วงท้ายของเรื่องซึ่งกินเวลาล่วงเลยผ่านมามากการกลับมาของหุ่นยนต์ของขวัญที่แสนพิเศษสร้างความอบอุ่นในหัวใจทั้งต่อคนดูและตัวละครในเรื่อง เป็นอย่างมาก ช่วงระยะเวลาที่ดราม่าแบบมีความสุขเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากในหนังซึ่งน้อยครั้งที่จะเกิดขึ้นความสามารถ ความพยายาม เนื้อเรื่อง ทั้งหมดถูกนำเสนอออกมาอย่างพิถีพิถัน

    ความอบอุ่นจากหุ่นยนต์ที่จากลาหายไปนานแสนนานที่เธอได้รับเป็นครั้งสุดท้ายของช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตยังอบอุ่นเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเจอในวัยเด็ก เหมือนพาเธอย้อนเวลากลับไปเพื่อนเริ่มต้นใหม่ เป็นเวลาล่วงเลยมานานมาในช่วงนี้หลายคนอาจน้ำตาซึมแน่ๆ และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น บางสิ่งที่จากหายไปเป็นเวลานาน แต่มันยังคงเดิมและจะเป็นแบบนั้นตลอดไป และตลอดกาล สิ้นสุดนวนิยายที่ถูกกล่าวขานว่าดีเยี่ยมและสมบูรณ์เกือบที่สุดเมื่อถูกนำมาผลิตเป็นหนังภาพยนต์

    สรุปสั้นๆ สำหรับหนังเรื่องนี้เลยคือ "ดีเยี่ยมมาก" ซึ่งในยุคนี้ที่เทคโนโลยีต่างๆ เจริญก้าวหน้า บุคลการหลายส่วนมีความรู้ความสามารถ หนังเรื่องนี้ถ้าถูกสร้างออกมาในช่วงเวลาปัจจุบันอาจดึงให้เราเข้าถึงช่วงลึกของอารมณ์ความผูกพันได้ดีไม่น้อยเลยทีเดียว